Tüm acil tıp camiasına saygı ve sevgilerimle merhaba demek istiyorum. Bu yazımda Urfa’da çalışmakta olan bir acil tıp uzmanımızla gerçekleştirdiğimiz ufak bir soru cevap şeklindeki tatlı sohbetimizi saygıdeğer acil camiası ile paylaşmak istedim. Okuyan meslektaşlarımıza katkısı olması dileğiyle…
1. Nerede ve ne zamandır acil serviste çalışmaktasınız?
Urfa’da yaklaşık 4 yıldır çalışıyorum.
2. Meslekte kaçıncı yılınız? Ünvanınız nedir?
Meslekte 10. yılım ve uzman tabip olarak çalışmaktayım
3. Uzmanlık eğitiminizi eğitim araştırma hastanesi mi yoksa üniversite hastanesinde mi tamamladınız?
Üniversite Hastanesi
4. Uzmanlık eğitiminin eğitim araştırma hastanesi veya üniversite hastanesinden almanın mecburi hizmette acil serviste çalışmak açısından fark yarattığını düşünüyor musunuz?
Başlangıçta çok belirgin farklılıklar olsa da 1 yıl gibi kısa bir sürede her uzmanın benzer bir seviyeye geldiğini söyleyebilirim. En temel farkların hasta acilde “kaldığında” ne yapıldığı ve hasta “bakma” hızı olduğunu söyleyebilirim. Ancak birçok konudaki adaptasyon yeteneğimiz burada da devreye giriyor ve dengeleniyoruz.
5. Asistanlık yıllarını düşünürsek mecburi hizmette en çok özlediğiniz şey nedir?
En çok özlediğim şey; beraber aynı hedef için çalışma güdüsü sanırım. Ve sonrasında nöbet çıkışı günü sahiplenmek de keyifliydi. Uzmanlıkta bir miktar daha yalnız kalınıyor, tabii bu çalışılan hastane koşullarına göre de değişmektedir.
6. Mecburi hizmette kendinizi yalnız hissettiğiniz zamanlar oldu mu? Böyle zamanlarda kendinizi rahatlatmak için nasıl bir yol izlediniz?
Elbette birçok defa kendimi yalnız hissetmişimdir. Böyle zamanlarda tek bir kurtarıcı yolu olmuyor insanın. O günkü koşullara göre bir yol seçiyorsun. Ama en sık çözümüm o an ya da daha önce beraber çalıştığım arkadaşlarımla ruh halimi paylaşmak oluyor. Açıkça destek istiyor ve derdimi isteğimi anlatıyorum. Özellikle acil camiasının bu konudaki bilinci çok yüksek. Herkes benzer durumlara sıkça düştüğünden size neyin iyi gelebileceğini çabuk buluyorlar. Düşününce siz de hak verirsiniz.
7. Şu an çalıştığınız serviste unutamayacağınız en güzel ve en kötü anıdan biraz bahsetmek ister misiniz?
En güzel anım henüz yaşanmadı sanırım. En kötüleri ise önlenebilir travmalar yüzünden kaybettiğimiz bebek ya da küçük yaş hastalar. Çocuk popülasyonunun çok fazla olduğu bir şehirde inanılmaz mekanizmalarla oluşan travma bunlar. Bu bölgelerde çalışanlar bilirler. Birçoğu olay, nöbet ertesi uyuyamama sebebidir. Her şeye alışılıyor ama buna alışılmıyor sanırım.
8. Çalıştığınız şehre acil serviste çalışmak üzere gelecek doktor arkadaşlara tavsiyeniz neler olacaktır?
Gelmeyin. Şaka bir yana, gelmek isteyenlere genelde benzer şeyleri söylüyorum. Travma seviyorsan, en azından emeğinin bir miktar karşılığını almak istiyorsan gel.
9. Çalıştığınız şehirde hangi sosyal aktiviteleri yapabilir meslektaşlarınız?
Konser, tiyatro ve gece hayatı dışındaki birçok şeyi yapmak mümkün. İlk söylediklerim için de nöbet boşluklarında şehir değiştiriyorsunuz zaten😊.
10. Bölge insanı ile ilgili acil serviste karşılaştığınız davranışlarla ilgili görüşleriniz nelerdir?
Çok fazla kötü haber verme durumunda kaldığımız bir işimiz olduğundan ölüme atfedilen değeri anlamaya çalışmışımdır hep. Çalıştığım şehirde ilk tepkiler çok sert olsa da sonunda genellikle kabullenmede sorun yaşanmıyor. Bu da hekime şiddeti azaltıyor diyebilirim. Bir de şehirde alkol, uyuşturucu madde kullanımının az olması da acil servisteki şiddeti azaltıyor. Bunun dışında acil her yerde aynı acil.
11. Çalıştığınız şehre daha önce hiç gittiniz mi?
Hayır ilk kez uzmanlığımda geldim.
12. Bir dilek hakkınız var. Bunu kullanarak acil servislerle ilgili bir şeyi değiştirmek isteseniz bu ne olurdu?
Kesinlikle başvuru sayısına karşılık yeterli sayıda personelle çalışmak olurdu. Hekimi, hemşiresi, diğer personeller dahil. Hasta sayısının azalmasını dileyemeyecek kadar da kanıksadım. Onun yerine biz artalım.
13. Çalıştığımız şehrin ulaşım olanakları nasıldır?
Hava ve karayolu olarak her anlamda yeterli diye düşünüyorum
14. Son olarak mecburi hizmete gidecek meslektaşlarımız için bir şeyler söylemek ister misiniz?
Nerede gerçekten uzmanlığı öğreneceğimizin cevabı sanırım. Asistanlıkta biriktirdiklerinizin harmanı, bir olgunlaşma evresi. Tüm çevresel etmenlere rağmen nasıl başladıysa öyle de gidiyor. Umarım bu yazıyı okuyan herkesin çektiği çilenin karşılığını bulacağı bir yer olur mecburisi. Tüm acil camiasına saygılar, sevgiler….
Bu yazı Acil Tıp Bülteni’nin Mayıs 2022 tarihli 11. sayısında yayımlanmıştır.
